Suriname behoorde vroeger tot Guiana, dat toen het Noordelijk gebied van Zuid-Amerika omvatte. Eind 15^de eeuw bereikten Spaanse ontdekkingsreizigers Suriname en na de verschijning van de eerste kaart van Guiana volgden ook de Nederlandse en Engelse kolonisten. Van hieruit ontstond contact met de inheemse bevolking, ging men handel drijven, ontstonden nederzettingen en handelsposten en werd de WIC opgericht.

In 1667 werd een Engelse nederzetting veroverd door de Nederlanders. Engeland stond Suriname af en de Republiek moest hierdoor Nieuw-Amsterdam inleveren, het huidige New York.

De Nederlandse kolonie vormde een plantage-economie, gebaseerd op slavenarbeid. Toen in 1863 de slavernij werd afgeschaft, vond er grootschalige immigratie plaats van contractarbeiders uit Brits-Indië (Hindoestanen en Pakistanen) en Nederlands-Indië (Javanen).

Met het Koninkrijksstatuut van 1954 werd Suriname rijksdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Dit betekende het verkrijgen van autonomie voor Suriname, met uitzondering van defensie en buitenlandse zaken. 

In 1975 werd Suriname een onafhankelijke Republiek. Er was hiervoor instemming nodig van het Nederlands parlement. Nederland had hier geen moeite mee en wilde zelfs van Suriname 'af'. Dit kwam o.a. door de massale emigratie van Surinamers naar Nederland. Surinamers waren Nederlandse staatsburgers en konden ongestoord naar Nederland verhuizen. De Nederlanders wilden dit toevluchtsoord een halt toe roepen. Ook wilde Nederland niet langer beschilderd worden voor kolonialisme. Er was alleen wel verzet door de Surinamers zelf. De Hindoestanen en Javanen verzetten zich tegen de onafhankelijkheid, want zij wilden de emigratie naar Nederland juist wel doorzetten. Uiteindelijk is het verzet opgegeven en de onafhankelijkheid was daar, op 25 november 1975(tegenwoordig Onafhankelijkheidsdag, ofwel Srefidensi Dey in het Sranan Tongo).

Omdat de toenmalige regering het niet eens was met de oprichting van een legervakbond, vond er in februari 1980 onder leiding van Desi Bouterse een staatsgreep plaats. Na een periode van onderdrukking volgden de Decembermoorden in 1982, waarbij vijftien tegenstanders van het militaire bewind werden geëxecuteerd. Bij veel Surinamers veranderde optimisme in de onafhankelijkheid tot teleurstelling en er vond dan ook een stijgende emigratie naar Nederland plaats. Hierdoor is veel menselijk kapitaal voor Surinamers verloren gegaan, maar ook gevolgen als gebrek aan kader bij bijv. de overheid zijn tot heden merkbaar.

Na jaren van strijd en verkiezingen is Desi Bouterse in 2010 verkozen tot president van de Nationale Assemblee, het parlement. Er is een gemengd parlementair en presidentieel stelsel, 51 zetels en het parlement kent één kamer.